من یک ترکم. ترک آذربایجانی. از آنهایی که هیچ خلقی را دشمن نمی‌دارند. سخن گفتن به «زبان شیرین فارسی» را هم قدری می‌توانم؛ اما مزه‌ی «سو» در دهانم متفاوت از مزه‌ی «آب» است و از گلویم راحت‌تر پایین می‌رود. وقتی می‌گویم «آب» توی دلم برای خودم ترجمه هم می‌کنم؛ اما «سو»ی من ترجمه‌ای ندارد. برای تو شاید، برای من ندارد.

ناصر داوران، حکایت «آب» و «سو»