قناري كوچك!
چهقدر صداي تو شبيه زندگي است!
چه رنگارنگند پروانهها
وقتي صداي سبزِ آوازت را
نفس ميكشند!
امواج زرد خوشهها
ببين چهگونه دوشادوش هم
تمام دشت را ميرقصند
وقتي نسيم نغمهات از روي تخته سنگها
اعلان جشن ملي است!
از فراز رود و جنگل كه ميگذري
آب اندكي درنگ ميكند
تا ماهيان، خوب مزمزه كنند
صدايت را.
درختان آغوششان را ميگشايند
كه فرود آي و
سرشارمان كن از شكفتگي.
قناري كوچك!
تو آينهاي هستي
كه زندگي
چهرهاش را در تو ميآرايد.