تسلی

شعرم دروغ مي‌گويد

در باغچه‌ی ما

هرگز نبوده كه آسمان

سوار بر درشكه‌ي آبي

آوازخوانان گذشته باشد.

شعرم فريب مي‌گويد

در كوچه‌هاي خلوت شهر

من نديده‌ام

حتي يك نفر

كه دوشيزه‌ي سپيدِ ياس را

بوسيده باشد.

شعرم براي تسلي من

دروغ مي‌گويد.