بهانه

تو بهترين بهانه‌اي

كه من

گه‌گاه

اندوه كهنه را

گريه سركنم.

كسي چه مي‌داند؟

شايد كه روزي

نام تو

هزار – هزار شكوفه دهد

در دامنه‌هاي سبز سهند

و عطر نام و يادت

پرتوی باشد

از بشارتي كه داده بودي.